Итак книжные призы от @knigi_bichik получают:
•Екатерина Платонова с рассказом «Смех судьбы»
•Дмитрий Михайлов @trimid69 с рассказом «Ночные гости»
•Мария Дьяконова с рассказом на якутском языке «Таҥха кэмигэр»
•Степанова Любовь с рассказом «Было это в 97-ом» - получает поощрительный приз от Smart-библиотеки 2.0.3 @cbssmart
Поздравляем победителей!
Спасибо всем участникам за проявленный интерес и замечательные работы, в которых каждый попытался погрузиться в атмосферу таинства Cудьбы.
Ниже вы можете прочитать удивительные рассказы наших призеров!
Екатерина Платонова
«Смех судьбы»
В окно видно только оранжевую мглу, горячая батарея пышет жаром, а я дышу над чашкой густого, черного чая, который еще слишком горяч, чтобы его можно было пить. Я сижу на малюсенькой кухоньке, наполненной сладким ароматом бисквита, испеченного тетей к моему визиту. Вытирая руки о фартук она, наконец, садится за стол и пододвигает ко мне поближе пиалу с брусничным вареньем:
- На вот, съешь еще, а то такая худенькая, одни кости.
- Ох! Не могу больше, наелась, – я вздыхаю и откидываюсь на спинку стула.
- Я когда с вахты приехала, целую банку такого варенья, съела за один присест. По глупости с собой ничего из еды не взяла, и за три месяца из сладкого видела только изюм и сахар в столовой, а я ведь страшная сладкоежка! По пять чайных ложек в чай клала, - хохочет она.
- Как так получилось, что ты работала вахтой? Я думала, туда только мужчины ездят.
- В 90-е тяжело было с работой. Ты, наверное, не помнишь моего первого мужа, дядю Валеру? Тебе тогда совсем мало лет было. Выскочила я за него замуж сразу после института, родила Настюшу, а он через полтора года мне говорит: «Я тебя, оказывается, не люблю, я люблю Машу!». Оказалось это его любовница. Я девушка гордая, собрала вещи, ребенка подмышку и к родителям обратно уехала. На работу устроилась в столовую, а вокруг перестройка, зарплату не платят, ни мне, ни родителям. Иногда доходило до того, что мы сидели на «диете» из одних макарон.
И вот как-то раз встречаю я в магазине свою давнюю подружку: в шубке, модных сапожках, вся такая хорошенькая, как с картинки, мне даже не удобно стало перед ней за свое простое пальтишко. Мы разговорились и она меня пригласила в гости, посидеть, поболтать. Я ее, конечно же в первую очередь, расспросила о том откуда у нее все эти дорогие вещи, предположила, что она удачно вышла замуж. Она посмеялась и рассказала про работу на Севере вахтой, сказала, что и мне поможет туда устроиться. Я вначале засомневалась: как я без дочки, без родных?
Так как было начало января, время Танха, подруга предложила мне спросить совета у судьбы: стоит мне ехать или нет. Я в это особо не верила, поэтому с легкостью согласилась: мы выключили свет, зажгли несколько свечей и взяли мою рукавичку. Все три раза рукавица давала положительный ответ. Мы даже подумали, что с рукавицей что-то не так, поэтому перепроверяли и так и сяк, а на вопрос про вахту только «Да» и все.
Мне стало немного жутко от такой настойчивости, и чтобы приободриться я вслух громко сказала: «Туфта эти гадания!». Сразу после этого резко потухли все свечи и в темноте раздался тихий женский смех. После секунды оцепенения, мы с подругой побежали, сшибая все на своем пути к выключателю. В комнате кроме нас никого не было.
В гадания я не верила, но за хорошими деньгами, которые обещали на вахте я все же поехала. О вахтовом методе работы я знала только из рассказов подруги. Осознала насколько все серьезно только, когда приехала в вагон-городок: несколько рядов домиков-бочонков, пара двухэтажных зданий и все это окружено снегом и голыми деревьями.
Заселилась в вагончик, познакомилась с соседками. Работа вначале давалась тяжело, с непривычки было трудно работать с раннего утра до самого вечера. Первые дни даже думала уехать, но потом привыкла и мысль о том, что домой я вернусь с хорошим заработком меня подбадривала.
После того странного случая, во время гадания, меня начали преследовать ночные кошмары. По ночам, я в ужасе просыпалась от ощущения, как будто нечто зловещее смеется мне прямо в ухо. Через пару недель я так обессилела от постоянного недосыпа и тяжелого труда, что упала в обморок прямо на рабочем месте. Очнулась уже в медпункте и первое, что увидела это обеспокоенное лицо фельдшера, который абсолютно не знал, что со мной делать. С тех пор так и не расстаемся мы с дядей Володей. Про кошмары я с того дня даже не вспоминала. Но тот смех я никогда не забуду, какой-то он нечеловеческий был.
- А вот, кстати и дядя Володя пришел, легок на помине – тетушка резво побежала к входной двери под трели домофона.
Дмитрий Михайлов - Trimid69
«Ночные гости»
Произошло это году, примерно 2009 во время гаданий Танха. В гаданиях я не люблю участвовать, а почему – это уже совсем другая история. В те дни у меня шел ремонт в доме и я спал один. Посреди совершенно пустой комнаты стоял диван, который и служил местом для моего отдыха и сна.
В этот день во время ремонта, каким то непонятным образом упал мешочек с травами, который был прибит на гвоздь и висел над порогом. Этот мешочек я сам повесил, предварительно набив травами, которые обладали защитными свойствами. Там был девясил, зверобой и еще какая то трава. Рецепт этот я вычитал в одной книге. В общем я не знал что делать, когда такой талисман падает сам по себе. Разве что удивился, потому что он упал вместе с гвоздем, а его будто что-то вытолкнуло из древесины. Я его воткнул обратно и к вечеру об этом случае уже забыл. В общем, после дневных забот, я лег в свою постель. И проснулся из-за того что слышу какой то скрежет. Кто то копался в моей замочной скважине. Было слышно как кто то дергает в ней проволокой или когтем, чем то тонким. Я встал на ноги и решил что мне надо узнать, сколько людей за моей дверью. Если один, то вломить ему по первое число. Я подкрался к двери, тщательно вслушиваясь. У нас две двери, внутренняя — деревянная нужна была для шумоизоляции,
а железная для защиты дома. Внутренняя дверь была открыта, соответственно я мог слышать любые шорохи. Голову готов отдать на отсечение, от моей двери никто не мог отойти бесшумно.
Когда я подошел к двери, звуки прекратились. Я долго всматривался в глазок, но не мог ничего увидеть подозрительного. Я подумал что мне звуки эти приснились и пошел обратно. Перед тем как лечь спать я заметил что в моем глазу отпечатался свет от лампы, которую видно было в глазок. Причем слепков было три в виде человеческих фигурок. Я подумал, что это очень любопытное явление и повернулся на бок чтобы уснуть. И тут я услышал очень тихие шаги, которые начинались от входа. Казалось, что это идет кот, но дома животных не было. И ног было явно две. Я привык к шумным домам, которые с шумом проседали по ночам, к жизни в лесу в палатке, поэтому шумов я не очень боюсь.
Даже слышал как по ночам пробегал домовой, или когда кто ночью в лесу дышит в лицо, поэтому к такого рода «живности» я давно привык. Когда
шаги приблизились к моей кровати, они стихли. Я даже не повернувшись, спросил «кто здесь?». Ответа не последовало и я провалился в сон.
Во сне я ходил по своей квартире и вдруг открылась дверь в комнату и влетает огромный черный сгусток, яйцеобразной формы и оттуда тянуться разные щупальца и когти и пытаются меня схватить.
Но поскольку я не чувствую страха, они лишь бессильно скользят по моей коже, не в силах причинить вред. Я начал громко смеяться, но сквозь смех я слышал голос. Кто-то громко звал меня по имени. Голос был все громче и громе, и перешел на крик, голос был встревоженный.
И тут я просыпаюсь и не могу пошевелиться. Я был парализован, и в отличии от обычного случая сонного паралича, было ощущение сильного удушья.
Слушались лишь глаза, я повел ими и увидел руку, которая держала меня за шею, и стискивала её все сильнее. Я повел глазами дальше. Передо мной стояло полностью прозрачное туловище. Это было похоже на фигуру из самого прозрачного льда, лица у этой фигуры не было.
Мысленно я перебирал множество вещей. Что знал о паранормальном. Мозг работал на невероятной скорости, и тут мне в голову влезли два слова на латыни. До сих пор не знаю, где я мог их увидеть. Слова были «Капривора аве витос». Я синеющими непослушными губами еле
произнес эти слова. И тут фигуру будто снес чудовищный удар, она отлетела в сторону окна и пропала. На часах было 5 утра…
Потом выяснилось, что этих духов вызвали мои друзья. У них происходило то же самое после одного спиритического сеанса с блюдечком. Единственное что меня удивляет — почему же они пришли ко мне, если меня на том сеансе не было…
Видимо, пока я жив, на этот вопрос я так и не найду ответа.
Дьяконова Мария Егоровна
«ТАҤХА КЭМИГЭР»
Тохсунньу - Таҥха ыйа. Былыр былыргыттан тохсунньу ыйга кырдьаҕастар кэпсииллэринэн таҥха иһиллииллэрэ, ууттан сүллүкүүннэр тахсаллара.
Таҥхалааһыны билигин дьон - сэргэ икки өрүттээхтик ылынар: сорох дьоннор көннөрү оонньуу - көр курдук саныыллар, сорох дьон итэҕэйэн олохпут туһунан кэпсиир билгэлэнэбит диэн саныыллара. Ол курдук таҥхалааһын, билгэ таайы көрүҥэ элбэҕэ: ойбон иһиллээһин, хаары сиидэлээһин, остуол сүүрдүүтэ, этэрбэс хамтарыыта, бүлүүһэ сүүрдүүтэ уонна да атыттар.
Бу курдук бүлүүһэ сүүрдүүтүн таҥха кэмигэр диэн кэпсээммин саҕалаан эһиэхэ анаан суруйабын.
Биир күн Таня куоракка бэйэтин наадатыгар киирэн бииргэ үөрэммит дьүөгэтин көрүстэ уонна Света дьиэтигэр тиийэн, уруккуну, үөрэммит кэмнэрин үөрэ - көтө сэлэһэ олордохторуна, дьүөгэтигэр эрийдилэр, тиийэн телефонун иһиллээбитигэр арай: "алоо Светаҕын дуо? Дорообо! Мин Тимофейбын, биллин дуо?" - диэн ыйыппытыгар Света: "тыый хайаан өйдөөбөт буолуохпунуй? Дорообо! Тугун соһоччутай, эн манна бааргын дуо? Хантан номербын булан эрийдин?" - диэн ыйытыыларын кутан кэбистэ. Тима: "мин бүгүн киирдим. Эн номергын Кираттан ыллым." Света: "Кираттан дуо? Ээ куоракка киирбит дуо?" Тима: "аһаа киирэн." Света: "тыый олох бары мустубуппут дии. Онтон бары көрсүһүөххэ, миэхэ манна Таня кэлэ сылдьар, эмиэ кэпсэтэ - сэлэһэ урукку кэмнэрбитин ахта - саныы олоробут. Эн туох ди саныыгын? Киралыын кэлин миэхэ." - диэн бэйэтигэр ыҥыртаата. Тима: "ээ онтон көрсүөххэ Өлүөкэлээҕи эмиэ ынырабын дуо? Дуу олох бары ханна эрэ улахан көрсүүһүү киэһээтин оҥоробут дуу?" Света: "ээ суох ини, сорохтор син биир сатаан кэлбэппит диэхтэрэ. Өлүөкэлээх Миитэрэйи ылан кэлээр." Тима: "сөп, остуолгутун бэлэмнээн, билигин дьоммун хомуйтаан бараммын 5 чаас игин диэки тиийиэхпит." Света: "сөп." Таня: "хайа Света кимниин кэпсэттин?" Света: "билигин биһиги сып - сап маҥаһыыҥҥа продукталаан киирэбит, остуол бэлэмниибит, 5 чааска Тималаах кэлэллэр үһү. Тима эрийэ сырытта." Таня: "тыый, хата кэлэммин барыгытын көрсөн барыыһыкпын дии" - диэн иһигэр үөрэ санаата, уонна маҥаһыыннарыгар тахсан ас - үөл ылынан остуол толору аһынан доҕоттордорун көрүстүлэр.
Дьэ үөрэ - көтө кэпсэттилэр, онтон эмискэ Тимофей: "онтон доҕоттоор, биһиги оруобуна таҥха кэмигэр көрсөн олорор эбиппит. Бүгүҥҥүттэн таҥха күнэ дии, таҥхалаан билгэлэнэн көрүөх ээ? Туох дии саныыгыт?" Таня: "таҥхалыыбыт да?" Света: "манна мин дьиэбэр даа?" Тимофей: "тоҕо, чугастааҕы дэриэбинэҕэ тахсан." Миитэрэй: "онтон мин дойдубар барыахха. Кырдьаҕас таайым Уйбаан биирдэ эмит кэлэ сылдьар буолаар диэччи. Дьиэтигэр соҕотох, барыбытын хонноруо." - диэтин кытта Тимофей ойон туран: "сөп, сарсын пятницаҕа барыахха уонна биир эмит мээнэ турар дьиэни булан онно таҥхалыахха." Бары: "чэ боруобалаан көрүөхпүт." Тимофей: "чэ бүгүн тарҕаһыах уонна сарсын дэриэбинэбитигэр сарсыардаттан айанныахпыт." Света: "эн миэхэ хоно хаалар инигин Таня?" Таня: "хонор буоллаҕым дии." Ити курдук кэпсэтэн - ипсэтэн, үс уол үс кыыс эрэ буолан, сарсын дэриэбинэҕэ баран ыала көспүт дьиэҕэ таҥхалыах буолан тарҕаспыттар. Ватманы, чүмэчини, бүлүүһэни тэрийээччи Тимофей бэйэтэ буолуохтаах.
Сарсыныгар Тимофей массыынатыгар бары киирэн олорон айаннаан дэриэбинэлэригэр түргэн үлүгэрдик тиийэн Уйбаан дьиэтигэр кутулла түстүлэр. Уйбаан соһуйан: "ха бу кимнээххитий? Ээ бу бэйэм быраатым кэлэн турар эбиккин дуу? Хата кэлбиккин ди, бу доҕотторгун илдьэ кэллин дуо? Чэ киирин ааһын" - диэн чэй бэлэмнээн чээйдэттэ. Миитэрэй: "Уйбаан биһиги таҥхалыы билгэлии кэлэ сылдьабыт, били Наҕабыыһыннар дьиэлэригэр ким да олорбот ини?" Уйбаан: "ээ суох, онно ким да олорботоҕо хас да сыл буолла, барыта - бары алдьанан, быыл - бөх бөҕөтө буолан тураахтыыр, тугуй, онно бараары гынныгыт дуо? Сэрэнээрин эрэ" - диэхтээтэ.
Дьэ дьоннорбут чэйдээн баран киэһээ халлаан хараҥарыыта ол дьиэҕэ бардылар. Дьиэлэригэр кэлэн үнтү быыллыйбыт,тыбыс - тымныы дьиэлэрин кыргыттар быылын сотон, муостатын харбаан, уолаттар Уйбаан мас оттор маһыттан аҕыйаҕы тиэнэн кэлбиттэрин киллэрэн хос - хос оттон дьиэ иһэ сырдаан, сылаас буолбутугар эргэрбит остуолга туох баар тэрээһиннэрин барытын бэлэмнээн кэбистилэр. Уонна дьэ эргэрэн хаалбыт олоппосторго олорон таҥхаларын саҕалаатылар. Тимофей бүлүүһэни чүмэчи уотугар туьаайан сылыта туран: "таҥха - таҥхалаа, билгэ - билгэлээ, ыйтыыбар хоруйдаа" - диэн баран кими ыҥырыахтаахтарын эрдэ сөбүлэспэтэхтэрин өйдөөн кэлэн: "онтон доҕоттоор, кими ыҥырабыт?" - диэн толкуйга түһэн мэлдээриччи көрөн бистэ. "Онтон бу дьиэ урукку хаһаайынын ыҥырыахха" - Света эппитин Миитэрэй: "ээ кырдьык кинини ыҥырыахха, кини Уйбаан этэринэн алдьархайдаах сымнаҕас, санаата ыраас этэ диэн кэпсиирэ." Таня: "кини толору аатын билэҕин дуо?" Миитэрэй: "суох, Уйбаан көннөрү Ыстапаан диэн ааттыыра." Тимофей: "чэ ол Ыстапааны ыҥыран көрүөххэ." Уонна эмиэ бүлүүһэтин сылыта олорон: "таҥха - таҥхала, билгэ - билгэлээ Ыстапаан оҕонньор ыйытыыбытыгар кэлэн хоруйдаа!" - диэн бүлүүһэтин ууран суолун ыйдаран: "кэлбит буоллаххына дорообоҕо аас" - дии дии олордоҕуна, Кира эмискэ күлэн тоҕо барда: "наһаа күлүүлээхтик туттан олорон ыҥыраҕын ди. Уонна тоҕо ити хатылаа да хатылаа буолаҕын? Кэлиэ буоллаҕа ди кэлбит буоллаҕына" - игин диэннээх. Миитэрэй: "хайа маарыттан баарын - суоҕун биллибэт этэ ди, тоҕо эмискэ иннэ ди - ди күллүн? Таҥхалыы олорор этибит буолбатах дуо?"- диэн өһүргэммит куолаһынан ыйытта. Кира: "айуу чэ миэхэ утары саҥарар киһи баар эбит дуу? Онон өссө туох диэххин баҕараҥҥын маннык көрөн олороҕун?" Тимофей: "бүтүн эрэ! Хайдах буоллугут!, билигин бүлүүһэбит сүүрүө суоҕа дии, уоскуйун!" - диэн баран салҕыы ыҥыра сатаатылар, Ыстапаан оҕонньор кэлбэтэ. Өр соҕус олорон баран: "чэ кэбис, сүүрбэт эбит барыах!" - Өлүөкэ кэлэйбитти эттэ. "Эс, бачча оҥостон кэлэн баран мээнэ олорон баран төннөн хаалыахпыт дуо?" Кира соһуйбутту көрөн олорон ыйытта. "Сарсын кэлиэхппит, бүгүн баран Уйбаантан учугэйдик ыйытталаһыахпыт." Тимофей иннэ диэтин кытта тарҕастылар.
Сарсыныгар эмиэ били дьиэлэригэр кэллилэр. Эмиэ аамайдаһан - саамайдаһан оннуларын булунан олордулар. Бу сырыыга сордонон өлбүт Маппый диэн ыарахан санаалаах киһини ынырарга сананнылар. "Ол киһи Уйбаан этэринэн бүлүүһэ сүүрдүүтүгэр этиппэккэ кэлэр үһү, хайыыбыт?" - диэн Миитэрэй ыйытар. Кыргыттар: "уой даа!" - сибигинэһэн баран сөбүлэстилэр.
Дьэ бүлүүһэлэрэ бу сырыыга этиэхтэрин иннинэ икки өттүгэр мөхсүбүтүнэн барда. "Дорообо" диэҥҥэ ааста да ыйытыыларын биэрбитинэн бардылар. Ыйытыылара да уустуга суох: ким эрэ үөрэхпин этэҥҥэ бүтэрэбин дуо?, ким эрэ баҕалаах үлэбэр ылаллар дуо?, ыал хаһан буолабыный?, кимиэхэ кэргэн тахсабыный?, салгыы ханнык үрдүк үөрэххэ туттарсалларын игин ыйыта олордохторуна, Өлуөкэ соһуччу: "эн ханна бааргыный?" - диэн чап гыннарда. Бүлүүһэ тохтуу түстэ, Света: "акаары! тоҕо иннэ диэн ыйыттын! Билигин учугээйдик кэлэн таарыйан ылыа ээ." Өлүөкэ: "эс бүт эрэ, хайаан оннук гыныай?" - сэнээбитти ыйытаатын кытта, остуолларын кытыытыгар турар чумэчи умуллан хаалла. Бүлүүһэлэрэ сүүрэн бииртэн - биир букубаларга тохтоон арай "эн кэннигэр" - диэн тыл таһаарда. Өлүөкэ: "туох эрэ куһаҕан сыт кэллэ ди, тиритэн бараары гынным ким көхсүбүн ТААРЫЙАРЫЫЙ!?!?" - диэн хаһыытаатын кытта кыргыттар часкыйа - часкыйа ааны былдьастылар. Арай кэннилэрин көрбүттэрэ Өлүөкэ кэннигэр хап - хара күлүк көстөр. Өлүөкэлэрин моонньун тутан турар. Өлүөкэ айаҕын атан тыын былдьаһа сатыы олорор эбит, Миитэрэйдээх Тимофей уһугуннара сатыллар да киһилэрэ өссө мөлтөөн көҕөрөн истэ. Миитэрэй олоппоһунан түннүгү алдьатта уонна нэһиилэ хаһыытаһа аймана турар кыргыттарын Тимофейдыын сиэтэн түннүгүнэн таһаарталаан баран бэйэтэ тахсан иһэн Өлүөкэтин диэки көрөн истэҕинэ хара күлүгэ уун - утары кинини көрөн турарыттан соһуйан төбөтүнэн урукку ыһыллан сытар мастарга баран түстэ, өйүн сүтэрдэ. Аннараалар хаһытыы - хаһытыы иннилэрин эрэ көрө - көрө мээнэ ол бу диэки сүүрэ турдулар. Онтон эмискэ тохтуу биэрдилэр, уҥа - хаҥас диэки көрбөхтөөн баран, уоскуйа түһэн баран Уйбааҥҥа бараарылар аны массыыналарыгар төөттөрү ол дьиэҕэ баралларыгар тиийэллэр. Тиийбиттэрэ, Миитэрэйдэрэ суох, түннүгүнэн Өлүөкэлэрэ таҥхалаабыт остуолларыгар умса түһэн олороохтуура көстөр. Кинилэр массыналарыгар киирэн олордулар, айаннаан иһэннэр массыыналара тохтоон хаалла. Хат собуоттуу - собуотту сордоон - муҥнаан Уйбаан дьиэтигэр кэлээхтээтилэр. Киирэн көрбүттэрэ Миитэрэйдэрэ нээһиилэ истэ - истэ көрө сатыы сытара. Уйбаан: "хайдах буоллугут? Туох айыылаахха тубэстигит? Кими ыҥыраҥҥыт сэнээҥҥит бачча улахан дьон буолан бараҥҥыт ити доҕоргутун сиэппиккит ди!" - диэн мөҕөттөөтө. "Миитэрэйим барахсан, таах сибиэ, турара буоллар" - дии - ди утуйар хоһугар киирдэ. Таня: "ити барыта эн Тима!" Тима: "мин дуо?" Таня: "эн буолбакка! Эн барытын толкуйдаабытын ди! Таҥхата да суох көрсөн баран тарҕаһыахтаах этибит!" Тима: "мин буруйдаахпын дуо? Миитэрэй ол киһини ыҥырбыта ди, кини сэрэтиэхтээх этэ бастаан хайдах киһитин. Доҕорум Өлүөкэ өлбүтүгэр, олорон хаалбытыгар миигин буруйдуугун дуо?! Мээнэ саҥарыма эрэ" - дэсэһэн баран утуйарга сананнылар.
Сарсыныгар бары утуйан туран хайдах утуйбуттарын кэпсэттилэр. Кира: "мин бастаан сытан баран уум кэлбэккэ телефоммар оонньуу сыппытым. Арай өр - өтөр буолбакка иһиттэхпинэ атах тыаһа баара уонна Светалаах Таня хосторун диэки мэлийдэ эрээри, аны Света дьикти баҕайытык кими эрэ кыйдыырын истибитим." Ону Света: "Таня таһыгар били хара күлүкпүт турарын көрбүтүм, куттанан суорҕаным анныгар киирэн истиэнэ диэки хайыспытым онтон көрбүтүм үрдүбэр олорор этэ. Сатаан хаһытаабатаҕым бар ди сатаабытым да наһаа ынырык кып - кыһыл уот хараҕынан тобулута көрөн олорбута." Тима: "миигин кэлэн хабарҕалаабыта." "Дьэ ити!" кыһырбыт куолаһынан Уйбаан хоһуттан тахсан кэлбитин "һуу хата куттаатыгыт ди" Уйбаан: "барыгытыгар кэлэн барбыт баттаппыккыт. Билигин мин алаадьы буһарыам, арыылаах алаадьыннан баран сирбитин дьиэбитин аһатан көрдөһөн - ааттаһан көрүөхпүт." Кира: "ээ суох ама хайаан ол дьиэҕэ төннүбэппин!" Уйбаан: "төннүбэккэҕин! Бэһээ ыҥырарын - ыҥыран, оҥорорун - оҥотторон баран мээнэ хаалларан биһээри гынаҕын дуо?! Быраһаайдаспатаххыт, кутун - сүрүн аймаабыккытын өссө сэнээбиккитин кэлэн иэстэстэҕэ ди. Төннөргөр тиийэҕин." Кира: "арай быраһаайдаспатын, хаайталаан баран өлөрөн бистин?" Уйбаан: "мээнэ саҥарыма, Маппый оҕонньор төһө да ыарахан санаалаах этэ, куһаҕан киһи буолбатах этэ, өйдүө бырастыы гыныа" - диэн баран ол дьиэлэригэр тиийдилэр.
Миитэрэй барахсан олох нээһилэ тыынар - тыыммат икки ардынан сытаахтыыр. Ол иһин кини оннугар Уйбаан барсан эппитин курдук, сирин аһатан, дьиэҕэ оһоҕун оттон, арыылаах алаадьытын ууна олорон: "аал уотум иччитэ" - диэн саҕалаан көрдөһөн - ааттаһан бүлүүһэлэригэр тарбахтарын ууран Тимофей: "Маппый оҕонньор баһаалыста биһигини бырастыы, бу доҕорбут Өлүөкэ куһаҕаннык быһыыламмытыгар, эйиигин сэнээбитигэр уонна куткун - сүргүн аймаабыппытыгар бырастыы диэн көрдөһөбүт уонна быраһаай диэнҥэ ааһаргар көрдөһөбүт." Маппый оҕонньор барахсан ыарахан саналаах эрээри, дьоҥҥо сыһыана үчүгэй буолан өр буолбакка быраһаайдаста.
Кэнники доҕордуулар таҥхаҕа сыһыаннара тутатына уларыйбыт. Биирдэ эмит көрсөн таҥхалаатахтарына өлбүт доҕордорун Өлүөкэни ыҥырар буолбуттара. Миитэрэй барахсан Маппый оҕонньор быраһаайдаспыт кэмигэр аа дьуо уһуктубута. Ол түгэни ыар санаа оҥостон билигин да илдьэ сылдьар.
